Κυπριακή Αλληλεγγύη σε Δοκιμασία
Οι περισσότεροι από μας δεν ήταν προετοιμασμένοι για το αιφνιδιαστικό ταρακούνημα που περνάει η χώρα μας τις τελευταίες εβδομάδες. Το ταρακούνημα έχει κλονίσει θεμέλια που με ασφάλεια και άγνοια χτίζαμε για χρόνια τώρα, και θα δοκιμάσει τις αξίες που είτε θα μας φέρουν πιο κοντά σαν ανθρώπους ή θα μας αποξενώσουν ακόμη περισσότερο.
Όλοι μας έχουμε έρθει αντιμέτωποι με τις πραγματικότητες απελπισίας αυτών που πλήγηκαν περισσότερο από την απότομη λιτότητα που έχει φέρει η "κρίση" στην Κύπρο. Αυτές είναι οι πραγματικότητες των ανέργων μεταξύ μας, αυτών που φοβούνται πως θα χάσουν τα σπίτια τους, των συνταξιούχων και των χρεοκοπημένων ιδιοκτητών επιχειρήσεων, των ατόμων με αναπηρίες και των ηλικιωμένων που δεν βρίσκονται σε θέση να συντηρήσουν τον εαυτό τους.
Ωστόσο, μοιάζει να ξεπροβάλει μια ακτίνα ελπίδας μέσα στις απελπισμένες στιγμές που ζούμε, με το πρωτοφανές κύμα εκδηλώσεων που έρχονται σαν ανταπόκριση στις αυξανόμενες ανάγκες των συμπολιτών μας. Κι αυτές δεν είναι μόνο οι μεγάλες εκδηλώσεις φιλανθρωπίας που συναντούν τεράστια υποστήριξη. Είναι και οι μικρότερες προσπάθειες πουπολλαπλασιάζονται καθημερινά, αντικατοπτρίζοντας ένα κίνημα αλληλεγγύης παρά φιλανθρωπίας. Αυτές είναι οι προσπάθειες των ανθρώπων που συλλέγουν τρόφιμα και χρήματα για να πληρωθούν οι λογαριασμοί μιας οικογένειας,αυτών που μαγειρεύουν για κοινοτικές κουζίνες και αυτών που φροντίσουν κάποια παιδιά ενώ οι γονείς τους πάνε να εργαστούν. Όλες αυτές οι προσπάθειες, μικρές ή μεγάλες, πράξεις αλληλεγγύης ή φιλανθρωπίας, είναι όλες μια απόδειξη ότι οι Κύπριοι είναι σε θέση να συμπάσχουν με την απόγνωση του συνανθρώπου τους.
Παρόλα αυτά, υπάρχει και κάτι λυπηρό και απίστευτα ανησυχητικό που βγαίνει στην επιφάνεια, μέσα από τις ιστορίες φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης προς τους Κύπριους συμπολίτες μας. Αυτές είναι οι παράλληλες ιστορίες αποκλεισμού και εχθρότητας που εξαπλώνονται με μεγάλη επιθετικότητα προς τους μη-Κύπριους κατοίκους του νησιού μας, όπως οι οικιακές εργαζόμενες, οι αιτητές ασύλου, οι πρόσφυγες, οι ξένοι φοιτητές και οι άνθρωποι χωρίς έγγραφα.
Αυτό που είναι λυπηρό είναι ότι για ακόμα μια φορά οι άνθρωποι αυτοί χρησιμοποιούνται ως εξιλαστήρια θύματα για τα δεινά της Κύπρου, ενώ όλοι μας γνωρίζουμε ότι δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στο να φέρουν την Κύπρο στη θέση που βρίσκεται σήμερα. Αυτό που είναι ανησυχητικό είναι ότι έχουμε επιτρέψει στην "κρίση" να χειραγωγήσει την έννοια της αλληλεγγύης - να διαστρεβλώσει τα συναισθήματα ταύτισης που μπορούμε να νιώσουμε για τον συνάνθρωπό μας, με τέτοιο τρόπο που να δικαιολογεί τις απαράδεκτες διακρίσεις και τον αποκλεισμό των ήδη ευάλωτων και περιθωριοποιημένων ανθρώπων της κοινωνίας μας.
Ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι στο να πιστεύουμε ότι για να βγούμε σαν άνθρωποι από αυτή την κρίση, καλούμαστε να διεκδικήσουμε εκ νέου το όραμά μας για την κοινωνία, ένα όραμα που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη προς το κάθε άτομο που ζει ανάμεσά μας, ανεξάρτητα από τους λόγους παραμονής του στην Κύπρο, την αναπηρία του, τη θρησκεία, το φύλο, την ηλικία, ή την χώρα καταγωγής του. Και αυτό είναι αναγκαίο γιατί όπως είπε κάποτε η Aurora Levins Morales, "η αλληλεγγύη δεν είναι αλτρουιστικό ζήτημα. Η αλληλεγγύη προέρχεται από την άρνηση του να ανέχεσαι την παθητική ή ενεργητική σου συνεργασία στην καταπίεση των άλλων, και από την αναγνώριση της πιο επεκτατικής μας ιδιοτέλειας. Προέρχεται από την αναγνώριση ότι είτε μας αρέσει είτε όχι, η απελευθέρωσή μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με εκείνη του κάθε άλλου ανθρώπου στον πλανήτη και ότι πολιτικά, πνευματικά, και στα βάθη τηςκαρδιάς μας γνωρίζουμε ότι δεν υπάρχει κάποια άλλη συμπεριφορά που μπορούμε να ανεχτούμε. "
Future Worlds Center
12/04/2013
No comments:
Post a Comment